1
استاد تحقیق در عملیات دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
2
دانشیار ریاضی دانشگاه عالی دفاع ملی
3
دکتری تحقیق در عملیات دانشگاه تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا
10.22034/ijwg.2019.97247
چکیده
امنیت یک نگرانی مهم در سراسر دنیا است. در بیشتر حوزههای امنیتی، منابع امنیتی برای حفاظت، محدود هستند. تهدیدات جهانی تروریسم، قاچاق مواد مخدر و سایر جرائم، نیاز به استقرار منابع امنیتی محدود برای به حداکثر رساندن اثربخشی آنها را افزایش داده است. نظریهی بازیها روشی منطقی برای تخصیص منابع امنیتی به اهداف مورد نظر دشمن فراهم میکند. نظریه بازیها رفتار ریاضی حاکم بر یک موقعیت رقابتی را مورد بررسی قرار میدهد. هدف این مقاله مطالعه مدل بازیهای استاکلبرگ، اهمیت و کاربرد آنها در تخصیص منابع امنیتی محدود در ایجاد امنیت است. در این مدل ابتدا مدافع راهبرد خود را اتخاذ میکند و سپس مهاجم با مشاهده راهبرد مدافع، راهبرد خود را انتخاب میکند. مدافع با آگاهی از این موضوع، باید راهبرد بهینه خود را انتخاب کند. در اغلب مسائل امنیتی، مدافع با چند نوع مهاجم با اهداف متفاوت مواجه میشود. این بازیها، بازیهای استاکلبرگ چندهدفی (بازی امنیتی چندهدفی) نامیده میشوند که بهصورت یک مسئلهی بهینهسازی چندهدفی فرموله میشوند. از نظرات خبرگان برای تعیین عایدیهای بازی استفاده شده است و برای مدلسازی عدم قطعیت ناشی از قضاوت خبرگان، نظریه عدم قطعیت به کار برده شده است. سپس روش مجموع وزنی برای حل این نوع بازیها پیشنهاد شده است. در نهایت کاربردی از مدل حاصل در ایجاد امنیت در مرزها بیان شده است.
مهرگان, محمدرضا, خراشادی زاده, محمدرضا, & پرتوی, محمدتقی. (1398). تخصیص بهینه منابع امنیتی با استفاده از نظریه بازیها. دوفصلنامه بازی جنگ, 2(4), 41-55. doi: 10.22034/ijwg.2019.97247
MLA
محمدرضا مهرگان; محمدرضا خراشادی زاده; محمدتقی پرتوی. "تخصیص بهینه منابع امنیتی با استفاده از نظریه بازیها". دوفصلنامه بازی جنگ, 2, 4, 1398, 41-55. doi: 10.22034/ijwg.2019.97247
HARVARD
مهرگان, محمدرضا, خراشادی زاده, محمدرضا, پرتوی, محمدتقی. (1398). 'تخصیص بهینه منابع امنیتی با استفاده از نظریه بازیها', دوفصلنامه بازی جنگ, 2(4), pp. 41-55. doi: 10.22034/ijwg.2019.97247
VANCOUVER
مهرگان, محمدرضا, خراشادی زاده, محمدرضا, پرتوی, محمدتقی. تخصیص بهینه منابع امنیتی با استفاده از نظریه بازیها. دوفصلنامه بازی جنگ, 1398; 2(4): 41-55. doi: 10.22034/ijwg.2019.97247